Liburutegiak

Liburu-aurkezpena: "Leioa: los hijos del hambre" eta "Eltxo, el pueblo oculto de los agotes"

Javier Olabarrieta

2025.04.02 | 19:00
Algortako Kultur Etxea
Gaztelera
Sarrera doan
Publiko guztientzako

Ekintzari buruz

“Leioa: los hijos del hambre” eta “Eltxo, el pueblo oculto de los agotes” liburuen aurkezpenak Javier Olabarrieta egilearen eskutik

Sinopsiak:

“Leioa: los hijos del hambre”

Beharbada, eskasiaren aurkako defentsa-mekanismo gisa, inork ez baitzuen ezer, elizate txiki eta ia baliabiderik gabeko batean, Leioan bezala, pertsonaia maltzur eta trebeak izan ziren, ia denak Artatza Auzoko seme-alabak, eta istorio txiki asko utzi dizkigute, geratzen garenon tertulietan gogoratuak, eta, orain, zuek irakurtzeko ausardia duzuenokin partekatzen ditut. Hainbat hamarkadatan kontsumo gizartean bete-betean plantatu gaituen garapenaren ondoren, baserri gutxi batzuk baino ez zeuden tokian, gaur egun, mirariak eginda, Euskal Herriko Unibertsitatea (UPV/EHU), metroa, autobiak, eraikin modernoak eta orduan imajina ezin zitezkeen zerbitzu eta azpiegitura mordoa sortu dira.

Leioako “aipagarri” horiek utzi zizkiguten pasadizo zaharren bilduma da hau. Eta bestetik, gerraostean jaiotakoak, “gosearen seme-alabak” ere deituak, orduko zailtasunak gainditzea nola lortu genuen kontatzea. Herri kantutegiko koplak sartzen ditut, ia ahaztuak, eta nire sorkuntzako beste batzuk. Epelki parte hartu nuen diktaduraren aurkako borrokaren pasarteren bat gehitzen dut.

 

“Eltxo, el pueblo oculto de los agotes”

Agoteak izatearen “bekatuagatik” ostrazismoa laidoztatu eta zigortutako leinu batekoak ziren. Sorginkeria, kataro, godo edo bikingoen ondorengoak izatea eta legenarra bezalako gaitzak izatea leporatuta, mendeak zeramatzaten erbesteratuta Nafarroako Pirinioetako, Huescako eta Frantzia hegoaldeko herrixka baztertuetan. Pazientzia iraungitze-data duen nolakotasun bat da, istorio honetako protagonista gazte eta ausartei agortu zitzaiena, bikotekideak osatu eta emantzipatzeko gogoa zutenei. Beti bizi izan ziren lurrean ukatzen zieten askatasun faltaz eta espazioaz nazkatuta, beste leku batera joatea erabaki zuten. 1951ko udaberriko egun batean, askatasunaren bila atera ziren, eta, martxa luze baten ondoren, zibilizazioaren aztarnarik gabeko bazter batean geratu ziren, Demandaren mendilerroan. Leku hartan bakea, lasaitasuna eta diskrezioa ziren nagusi. Auzolanean (komunitatean) lan eginez, Eltxo deitu zuten herria eraiki zuten. Hogei urte geroago, zoriak aurkitu egin nahi izan zituen. Horrek bizitza aldatuko lieke…